jouwgedichten.nl

Gedicht: Dido

Mijn dode man verraden
Vijand gemaakt van Iarbas
De roddel laten smaden
Alles voor jou, Aeneas!

Noem me buiten zinnen
Praat over je plicht
Vertel over een land
Dat nog moet worden gesticht
Beneem me van mijn adem
Beneem me van mijn licht
Als je dan weggaat
Zeg dat tegen mijn gezicht!

En je spreekt van de goden
En je spreekt van het lot
Maar denk eens aan die dag
Gespendeerd in die grot
Denk aan de fakkels
Die we hielden in onze handen
Het was Juno die toen
deze vuren heeft laten branden
Het waren de goden die
de nimfen lieten zingen
Dat ze uit onze liefde
Een huwelijk konden dwingen
Dat ons leven samen
Daar kon beginnen
Een land voor de Trojanen?
Waarom de Grieken dan laten winnen?

En nee, ik ben niet officieel jouw vrouw
En nee ik heb geen zoon gebaard van jou
Maar is dit niet het leven dat jij altijd wou?
Hoe kun je me verlaten als je weet
dat ik van je hou

Over het gedicht:

Het is gebaseerd op boek IV van de Aeneis van Vergulius. Aeneas moet weg want dat heeft Mercurius hem persoonlijk bevolen, maar koningin Dido is smoorverliefd op hem.