jouwgedichten.nl

Gedicht: Donkerblauwe nachten

Vanaf nu zijn nachten donkerblauwe nachten, zwarte nachten hebben we genoeg gehad.
Donkerblauwe nachten laten ons beter slapen, zwarte nachten hebben onze dromen beklad.

De zwarte nachten lachen met wezenloze macht terwijl we naar adem smachten om kracht te vinden en met pracht het zwarte uit de nacht te verslinden.

De donkerblauwe nacht, haar temperatuur is lauw, die nacht droom ik liefkozend van jou en hoeven we geen uren te woelen en wrikken, alleen maar lieve en warme blikken. 

Alle kleuren vervagen door het klein beetje maanlicht, dergelijke nachten brengen me vaker tot inzicht.
Gele lampen verlichten de donkerste hoeken en kanten, één zonderling is al wakker, hij duwt het slechte en heel soms goeie nieuws naar ons toe in woorden en beelden, in kranten.

De donkerte probeert, maar slaagt er niet in het sterke vlammetje te verdringen. Het kleine kaarsje danst en tekent sierlijk schaduwen op de muren en de plafonds.
Gelukkig hebben we door de eeuwen heen geleerd hoe het vuur te bedwingen.

De zon staat op en kleurt de hemel in honderden mooi tinten. De nacht maakt plaats, van oranje-geel naar blauw wordt de nacht verdongen. Het zwarte heeft zijn lied gezongen, plaats maken voor de ochtenddauw, vanaf nu rest er ´s nachts alleen nog maar donkerblauw