jouwgedichten.nl

Gedicht: Zonder hoop geen kansen

Verscheurde woorden kruipen laveloos
over het papier.
Schemerlicht en melancholische muziek
tussen afgebladderd behang.

Bang kijken ogen rond en een traan rolt
dan over de bank.
Vervreemd van moeder-en vaderland.
Duisternis komt gestaag en verzandt alle
gedachten.

Liefde valt in stukken uiteen tussen de
muren en uren vervlieden.
Het steen echter met cement wordt hechter
als ieder herinnering die de ziel met het
werkelijke verenigt.

Willoos als ieder ding dat zich bevindt
in de kamer is de hand die geen pen meer
vast houdt.
Maar het is de geest die het verhaal op-
bouwt en zich niet laat vangen op A-vier
formaat.

Laat is het nu op de avond en de nacht
opent haar poort.
Iedere daad, ieder woord reeds geslonken
en vluchtig als vuurvonken gelijk je
twee stenen tegen elkaar slaat.

Het besef van alles dat komt en gaat is
als een spiegel waarvoor je staat, maar die barst in duizend stukken.
Maar de hoop die blijft want wellicht zal
het morgen wel lukken.