jouwgedichten.nl

Gedicht: De Maan

Donker, en toch helder verlicht.
Een Planeet waar veel mensen hun gevoelens kwijt aan hebben gepraat.
Een verhelderd zicht,
Een zacht verlichte straat.

Een jongen, diep in gedachten.
Liep zonder het te merken voorbij een steegje.
Hij keek opzij en omhoog,
En het was weer de maan die een glimlach meebracht.

De jongen die langzaam boog,
pakte een klein knuffelbeertje op.
Niemand die heb op dit tijdstip nog bedroog.
Hij keek verwonderd en bedacht zich niet,

nam het mee in zijn hand.
Liep ermee naar het eind van de straat,
keerde zich om en keek terug naar waar hij het vond.
hij liep de bocht om en ik zag nog even een schaduw van zijn gelaat.

Over het gedicht:

een jongen die zich aan getrokken voelde zich tot de maan, en buiten is gaan wandelen.