jouwgedichten.nl

Gedicht: Door de grond

Niets kan zo fijn zijn en zoveel pijn doen als je geliefde.

Het ene moment kijk je elkaar aan en ben je ondersteboven.

Het andere moment zak ik verder en verder de grond in.

Ik probeer vanalles en toch is het voorbij.

Als ik al aan haar denk vallen de tranen naar beneden.

Met mijn verstand ben ik boos maar mijn gevoel wil alleen maar haar!

Ongelooflijk echt heel raar.

Weer zo eenzaam weer zo alleen.

Het enigste mooie lichtpuntje laat me weer in de steek.

Liever naar de klote dan dat ik aan je denk.

Ik rook nog een bolletje terwijl ik mijn glas volschenk.

Iedereen wilt liefde hoe snel heb jij een ander?

Ik ben een klootzak nog steeds niet verandert.

Teveel meegemaakt maar wie heeft dat nou niet.

Ik doe wel stoer maar ga ten onder van verdriet.

Je was zeker niet perfect maar dat maakte je zo mooi.

Alles aan jou had de kleur van liefde en dat is rood.

Ik ga weer verder met gebruiken ook al ga ik langzaam dood.

Over het gedicht:

Mensen komen en mensen gaan.
Meestal geef je daar niks om maar soms doet het zoveel pijn!