jouwgedichten.nl

Gedicht: Vrouw in zwart landschap7

De lichtgloed in de verte,
Kwam langzaamaan dichterbij.
Maar met de verdubbelde zwaarte,
Kwam het maar langzaam naderbij.

Hoe laat was het eigenlijk?
Wat deed hij hier zo laat?
Het ging mij ook nog niets aan natuurlijk.
Maar ik had mijzelf al angst aangepraat.

Ik moest het allemaal accepteren,
Een weg vinden die mij het beste leek.
Mijzelf niet in moeilijkheden laten verkeren.
Een traan die ik snel weg streek.

Over het gedicht:

Deel 7 van de vrouw in zwart landschap

een verhaaltje over een vrouw die midden in de nacht op een vreemde plek is beland waar ze zich niets kan herinneren hoe ze er is gekomen en waar ze is