jouwgedichten.nl

Gedicht: Vrouw in zwart landschap9

Een hond verscheen,
Nieuwsgierig naar een nieuw gezicht.
Maakte een rondje om de langzaam rijdende fiets heen.
Een doorziende blik kreeg ik op mij gericht.

De paarden hinnikten in het voorbijgaan,
De vogels hun eeuwige lied.
Aan de horizon, de ondergaande maan.
Niemand ziet gelukkig mijn verdriet.

Vragen, Hoofd stond op barsten,
Onzeker, mijn handen trilden eindeloos.
Ik moest eerst rusten,
Geen aanwijzing, ik was spoorloos.

Over het gedicht:

Deel 9 van de vrouw in zwart landschap

een verhaal over een vrouw die midden in de nacht op een vreemde plek is beland waar ze zich niets kan herinneren van hoe ze er is gekomen en waar ze is.