jouwgedichten.nl

Gedicht: Vrouw in zwart landschap 12

De tafel was al afgeruimd,
dat had hij al gedaan.
De spullen op de vloer al ontruimd,
toen had ik waarschijnlijk onder de douche gestaan.

Een blik naar buiten verleidde mij.
Schoenen snel aangetrokken.
De paarden hinnikten, ze leken aardig blij.
Geen wonder, de zon kwam al door de wolken

De hond blafte opgewekt,
en rende naar de dichtstbijzijnde stok.
Een zadel en teugels had ik al ontdekt.
vermoeid een hand die ik door mijn haar trok.

Over het gedicht:

Deel 12 van de vrouw in zwart landschap

een verhaal over een vrouw die midden in de nacht op een vreemde plek is beland waar ze zich niets kan herinneren van hoe ze er is gekomen en waar ze is.