jouwgedichten.nl

Gedicht: Buitenaardse roep 2

De persoon bij mijn bed,
niet menselijk...
gestaakt mijn verzet,
Ze blijkt te sterk.

Een taal spreekt ze,
niet onder woorden te brengen.
ik versta haar, het verbaasd me.
iets dat ik moet volbrengen?

Ze haalt een kaart tevoorschijn,
met een soort planeten erop.
De plaats van haar vinger kan niet waar zijn,
handen die mij terug brengen, ik was een lappenpop.

Ze heeft een serieuze blik,
waar niet mee te spotten valt.
Maar intussen ik die mijn angst inslik,
als een zwak persoon die bijna weer omvalt.

Over het gedicht:

Mijn fantasie of werkelijkheid?
Wie zal het weten, ik ben hier alleen om alles op een rijtje te zetten van wat ik ervan denk.