jouwgedichten.nl

Gedicht: Het spoor bijster

Heb ik dan toch weer gefaald?
Als een flinter dunne naald
in een hooiberg neergedaald
gezocht en overhoop gehaald

Weer te veel dan goed gegeven?
In de mist blind afgedreven
Het doel gaandeweg steeds meer vervagend
Jezelf in cirkels rond afvragend

Op welk spoor je je bevindt
Verstrikt in marionettenbewind
Tijd laat alle hoop vervagen
Meer dan je dacht te kunnen dragen

Verlangend verlossend dierbaar eind
Zoekend naar mr zeis die rood seint
Dit spoor, te lang, niet meer te doen
Geen eind in zicht, het sein is groen

Geen weg terug, alleen rechtdoor
De trein stopt niet in metafoor
De trein, de tijd, de hoop bij vlagen,
Voor ieder antwoord, reeds twee nieuwe vragen...

Over het gedicht:

De tijd in metafoor...